O problemach przy najmie lokali.

O roszczeniach emerytalnych związanych z przeliczeniem kapitału początkowego.

O zachowku.

Najczęstszą formą prowadzenia działalności gospodarczej jest jej zarejestrowanie w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej -w skrócie CEiDG. Kolejny sposób prowadzenie takiej działalności to forma spółki kapitałowej w szczególności spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Rejestracja działalności w CEiDG jest prosta i nie wymaga komentarza. Natomiast rejestracja spółki z o.o. też jest stosunkowo prostym procesem ,zwłaszcza gdy przeprowadzana jest w systemie S24-eKRS.

Aby takiej rejestracji dokonać należy pamiętać :

1.o założeniu konta w systemie eKRS, posiadaniu autoryzowanego podpisu kwalifikowanego lub podpisu potwierdzonego profilem zaufanym ePUAP.

2.przygotowaniu niezbędnych danych do zarejestrowania spółki takich jak:

-nazwa spółki

-dane adresowe spółki,

-wskazanie właściwego sądu rejestrowego,

-przygotowaniu listy wspólników,

-wskazanie członków organów zarządczych(zarządu ewentualnie też rady nadzorczej),

-określenie przedmiotu działalności gospodarczej spółki poprzez wybór stosownych kodów PKD.

Nawigacja w systemie S24 jest dość przejrzysta.Wypełnienie formularza rejestracyjnego, umowy spółki, listy wspólników ,dokonanie opłaty jest w miarę intuicyjne. Rejestracja spółki w S24 trwa od 48 do 72 godzin. NIP i REGON jest zwykle nadawany od razu przy rejestracji. Kapitał zakładowy(minimalny 5000 zł) nie musi być wpłacany na konto spółki, może być zdeponowany w kasie spółki. Należy pamiętać ,że od kapitału zakładowego należy uiścić 0,5% podatek od czynności cywilnoprawnych PCC. Nie ma przeszkód aby siedziba-biuro spółki znajdowało się w mieszkaniu wspólnika. Członkowie zarządu spółki nie muszą być zatrudnieni w spółce. Można wykonywać czynności zarządcze bez wynagrodzenia. W takim przypadku nie ma obowiązku odprowadzania ZUS. Udziałowiec, członek zarządu może być zatrudniony w spółce na umowę o pracę lub umowę cywilnoprawną(o dzieło, zlecenia). Należy pamiętać ,że w przypadku jednoosobowej spółki wspólnik jest zobowiązany do uiszczania składek ZUS.W sytuacji dwóch i więcej wspólników takiego obowiązku nie ma. Spółka jest zobowiązana do prowadzenia pełnej księgowości. W zakresie uzyskiwania dochodu, wspólnik poza wypłatą dywidendy(co łączy się z podwójnym opodatkowaniem dochodu)może otrzymywać środki pieniężne ze spółki m.in. w następujący sposób:

1.wynagrodzenie z tytułu powołania na członka zarządu,

2.wynagrodzenia z tytułu zawartej ze spółką umowy o pracę, dzieło, zlecenia,

3.czynszu za wynajem lokalu np. na siedzibę spółki,

4.czynszu za wynajem środka trwałego,

5.opłaty np. za udzielenie licencji.

A jakie są jeszcze inne sposoby optymalizacji podatkowej przy prowadzeniu spółki z o.o.to opiszę następnym razem.

17.01.2025 r.

Mobbing w miejscu pracy. Prawo do odszkodowania.

Zgodnie z przepisem art. 18.3d kodeksu pracy(tj. Dz. U. z 2023 r., poz.1465)„Osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów”. W obecnej praktyce sądowej orzekane są coraz wyższe odszkodowania za naruszenie przez pracodawców przepisów o obowiązku równego traktowania pracowników. Kwoty odszkodowań z reguły są adekwatne do stopnia naruszenia ww. przepisów i z racji swej wysokości, niejednokrotnie przekraczającej jej dolny zakres(wysokość minimalnego wynagrodzenia), w znaczny sposób są odczuwalne przez pozywanych pracodawców. Istotnym jest aby w pozwie w którym pracownik domaga się odszkodowania na podstawie art.18.3d kodeksu pracy, wskazał prawdopodobne kryterium nieusprawiedliwionego różnicowania jego sytuacji w porównaniu z innymi pracownikami. W ten sposób pracownik, jednoznacznie wykaże, że domaga się odszkodowania w związku z naruszeniem przez pracodawcę zakazu dyskryminacji jako kwalifikowanej postaci nierównego traktowania w zatrudnieniu, a nie z innego tytułu. Skutkiem właściwego sformułowania w pozwie zakresu roszczenia pracownika jest przerzucenie na pracodawcę-pozwanego przeprowadzenia dowodu potwierdzającego, że przy różnicowaniu pracowników kierował się obiektywnymi przesłankami ( por. uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2005r.,w sprawie o sygn. akt II PK 33/05, publ. LEX nr 184961).Zatem już przygotowanie i sporządzenie pozwu w sprawie o odszkodowanie za naruszenie przez pracodawcę przepisów o obowiązku równego traktowania pracowników, wymaga zastosowania właściwych rozwiązań prawnych aby żądania pracownika zostały sformułowane w sposób najkorzystniejszy dla powoda i umożliwiający płynne procedowanie.

A o tym jak w sposób optymalny sporządzić pozew w sprawie o odszkodowanie za naruszenie przez pracodawcę przepisów o obowiązku równego traktowania pracowników - to opiszę następnym razem.

29.01.2025 r.

Ochrona praw najemcy lokalu mieszkalnego w przypadku podjęcia bezprawnych działań przez wynajmującego.

Wynajmujący lokale mieszkalne w przypadku zaprzestania regulowania czynszu przez najemców niejednokrotnie decydują się na podjęcie radykalnych działań, które mają doprowadzić do opuszczenia lokalu przez najemcę zalegającego z należnościami czynszowymi. Do takich działań m.in. należy wyłączanie prądu lub ogrzewania, odcinanie dostępu do wody, zamurowywanie wejścia do lokalu czy też zamykanie pomieszczeń na kłódkę. W drastycznych przypadkach dochodzi nawet do celowego zalewania lokali, dewastowania budynku w którym znajduje się lokal, zanieczyszczania oraz niszczenia części wspólnych budynku w którym znajduje się lokal. Podstawowym przepisem chroniącym najemcę lokalu mieszkalnego w sytuacji zaistnienia ww. zdarzeń jest art. 191 § 1a Kodeksu karnego, wedle którego dyspozycji ” kto w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia stosuje przemoc innego rodzaju uporczywie lub w sposób istotnie utrudniający innej osobie korzystanie z zajmowanego lokalu mieszkalnego”, podlega karze pozbawienia wolności do lat trzech. Ściganie wyżej opisanego przestępstwa następuje na wniosek pokrzywdzonego, w tym przypadku z reguły najemcy lokalu mieszkalnego. Kolejnym przepisem mającym zastosowanie w sytuacji podejmowania bezpośrednich, bezprawnych działań przez wynajmującego jest art.193 Kodeksu karnego, według którego brzmienia: „§ 1. Kto wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Przy czym w oparciu o § 2 tego przepisu „Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego”. Warto też wspomnieć, że istnieje ochrona gwarantowana praw najemcy wynikająca z przepisu art.342 Kodeksu cywilnego, gdyż według jego treści „Nie wolno naruszać samowolnie posiadania, chociażby posiadacz był w złej wierze”, a dalej wedle przepisu art.343 Kodeksu cywilnego „§ 1. Posiadacz może zastosować obronę konieczną, ażeby odeprzeć samowolne naruszenie posiadania” oraz dalej: „§ 2. Posiadacz nieruchomości może niezwłocznie po samowolnym naruszeniu posiadania przywrócić własnym działaniem stan poprzedni; nie wolno mu jednak stosować przy tym przemocy względem osób. Posiadacz rzeczy ruchomej, jeżeli grozi mu niebezpieczeństwo niepowetowanej szkody, może natychmiast po samowolnym pozbawieniu go posiadania zastosować niezbędną samopomoc w celu przywrócenia stanu poprzedniego.” Posiadaczem lokalu jest jej najemca i jemu przysługują prawa wynikające z ww. przepisów.

12.02.2025 r.

Podstawowe różnice między konkubinatem i małżeństwem.

Konkubinat wciąż nie może się doczekać kompleksowego uregulowania w prawie polskim. Decydując się na tego typu związek należy pamiętać, że:

1.w odróżnieniu od małżeństwa nabyty wspólnie w trakcie konkubinatu majątek jest współwłasnością konkubentów w częściach ułamkowych(zwykle po 50%),

2.osoby żyjące w konkubinacie nie mają prawa do wspólnego rozliczania się z podatku dochodowego(złożenia wspólnego zeznania podatkowego PIT-36,PIT-37),

3.nie mogą po sobie dziedziczyć z ustawy, a tylko wyłącznie poprzez sporządzenie testamentu,

3.nie są uprawnieni po śmierci partnera do otrzymania renty rodzinnej, tzw.alimentów na byłego konkubenta, czyli prawa żądania dostarczenia środków utrzymania po ustaniu konkubinatu (takie prawo mają ich wspólne dzieci),

4.w relacjach między sobą nie mogą żądać zaspokojenia potrzeb związku, poprzez prawo do żądania wydania wynagrodzenia za pracę drugiego konkubenta,

5.nie mogą nosić wspólnego nazwiska.

Po zakończeniu związku kwestie władzy rodzicielskiej, opieki nad wspólnym dzieckiem są rozstrzygane podobnie jak po ustaniu małżeństwa. Niewątpliwie sporządzenie na początku konkubinatu stosownej umowy cywilno-prawnej regulującej kwestie majątkowe oraz dotyczące wychowania dzieci w znacznym stopniu mogą ułatwić funkcjonowanie takiego związku jak i też jego bardziej bezkonfliktowego rozwiązania.

05.03.2025 r.